Kleine moeite, big smile

Vorige week stond ik in de supermarkt kort te wachten bij de kassa. Voor mij draaide een dame zich om en ik zeg haar gedag. “U bent van het muziekorkest, laatst op het Raadhuisplein,” zei ze enthousiast. “Klopt, mevrouw, wat leuk dat u mij herkent.” Ze vertelde dat ze zo genoten had van de muziek op straat. Het maakte haar vrolijk en ze sprak met dorpsgenoten die ze nog niet kende. De kassière liet haar rustig afrekenen en gaf haar een glimlach. Ik zag de dame teruglachen en dacht nog, zo’n kleine moeite, laten we wat vaker lachen naar elkaar.

Nu ben ik van mezelf nogal een blij mens. Ik lach veel en ik hou ervan als andere mensen mij aan het lachen maken. Maar eerlijk, soms valt er weinig te lachen en lijkt de vrolijkheid uit de wereld een beetje te verdwijnen. Gelukkig zijn er dan altijd weer van die zonnestraaltjes die de dagen een beetje mooier maken. Neem nou de dames die in Bodegraven de actie rondom Sinterklaas hebben opgezet. Voor wie het zelf even niet rond kan breien, regelen zij een pakjesavond met cadeaus. Dit vind ik een mooi voorbeeld van omgaan met elkaar. Want we weten allemaal dat achter heel veel voordeuren de financiële situatie er niet beter op wordt. En dan straks toch een lach kunnen toveren op die gezichtjes. Prachtig dat dit gebeurt in ons dorp. 

Wie mij kent weet dat ik rechtdoorzee ben en dat ik hou van politiek zonder moeilijke woorden. Natuurlijk neem ik mijn rol serieus, maar ik ben gewoon een Borftenaar met de voetjes het liefst in de modder. Daarom hou ik zo van burgerinitiatieven, elkaar een beetje in de gaten houden of een hart onder de riem steken. Nu de horeca weer op volle kracht draait, de winkeliers weer knallen, laten we dan ook vooral lekker lokaal blijven shoppen. Gun elkaar wat, doe eens een bakkie op het dorp of haal een tasje boodschappen voor je buurman of buurvrouw. Kleine moeite, big smile.