In 1995 was ik zelf Kaaskoningin, halverwege de 20 en zo trots als een pauw. Op ons dorp, op onze traditie en op onze eigen boerenkaas ben ik altijd trots gebleven. Met elkaar mogen we daar ook echt trots op zijn.
Net als op de saamhorigheid die in elke dorpskern heerst bij evenementen waar de lokale betrokkenheid groot is. Het hele jaar door zijn vrijwilligers in touw om iets leuks te organiseren in hun eigen dorp. Dat kost heel wat uurtjes voorbereiding en daar heb ik bewondering voor. Ook de horeca steekt de nek uit, investeert en hoopt altijd op mooi weer. Inwoners van onze dorpen gaan erop uit, er is voor ieder wat wils.
Dat zie je ook tijdens de Najaarsmarkt. Heerlijk al die mensen op de been, soms is het net een reünie. Die gezelligheid creëer je samen. Door je gezicht te laten zien en door te waarderen wat een ander heeft georganiseerd. Gun elkaar wat. Een klein gebaar kan groots zijn. Vanuit die gedachte houden we onze gemeente met onze eigen dorpen leefbaar en gezellig.